«Հետաքրքիր է նաև անսպասելիությունը, կարող ենք տեսնել ձուկ` հովանոցով»

«Այլարտ» հասարակական կազմակերպության նախաձեռնությամբ Ավետիք Իսահակյանի անվան կենտրոնական գրադարանում կայացավ նկարչուհի ՀԱՍՄԻԿ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆԻ անհատական ցուցահանդեսը: Մեզ հետ զրույցում նկարչուհին ասաց, որ ներկայացված հին ու նոր շրջանի 28 աշխատանքները ոճային առումով չեն տարբերվում, գուցե տրամադրությունն է մի քիչ տարբեր: Իրականությունը, մեր ժամանակը նկարներում կարծես տեղ չեն գտել` նկատեցի: «Ավելի շատ հոգեվիճակ է, բոլոր նկարների մեջ ես կամ` տարբեր տրամադրություններում»,- ասաց նա: Անդրադառնալով «Ի՞նչ զգացողություն ունի նկարիչը, երբ հանրության դատին է հանձնում աշխատանքները» հարցին` պատասխանեց. «ՈՒզում եմ ուշադրության կենտրոնում ոչ թե ես լինեմ, այլ աշխատանքներս»:

Աշխատանքների մասին կարծիք հայտնեց նկարչուհի ՄԱՐԻԱՄ ՄՈՒՂԴՈՒՍՅԱՆԸ. «Տպավորությունն այնպիսին է, որ ժամանակը կանգ է առել այս կտավներում: Ժամանակի ներսուզում է ընթանում և հոգեբանական շատ խոր դրվագների կարող ենք ականատես լինել: Հետաքրքիր է նաև անսպասելիությունը, կարող ենք տեսնել ձուկ` հովանոցով: Ռեալիստական ոճով արված անսպասելի լուծումներն, անշուշտ, իրենց արդյունքն են տալիս»:
Բանաստեղծ ՎԱՀԵ ԱՐՍԵՆԸ նշեց, որ «Այլարտը» կամուրջ է, որ փորձում է արվեստը հասցնել արվեստասերին: «Այդ կապն այսօր խզված է: Մենք առաջնահերթ փորձում ենք ստվերում մնացած արվեստագետներին ներկայացնել»,- ասաց նա, անդրադառնալով Հասմիկ Գասպարյանի աշխատանքներին, նկատեց, որ նկարչուհին շատ լուրջ է վերաբերվում նկարչությանը, տարիներով աշխատում է նկարի վրա, փորձում է ամբողջացնել, որը, իհարկե, երբեք չի կարող ավարտվել:-Արվեստի գործը միշտ անավարտ է, միշտ աշխատում, միշտ ապրում է»:
«Այլարտի» միջոցառումները կյանքի են կոչվում, այսպես ասած, էնտուզիազմով: «Ֆինանսական շահույթ չենք հետապնդում և չենք հետապնդելու»,- վստահեցրեց Վահե Արսենը, նրա բնորոշմամբ` այն պահին, երբ արվեստը դառնում է ապրանք, ինչ-որ վատ բան է կատարվում նրա հետ ու ամեն չափանիշ սկսում է փոխվել:
Հավելենք, որ Հասմիկ Գասպարյանի աշխատանքները մոտ մեկ ամիս կցուցադրվեն Ավետիք Իսահակյանի անվան գրադարանի դահլիճում: Սա նկարչուհու երկրորդ անհատական ցուցահանդեսն է: Մասնակցել է նաև մի շարք խմբակային ցուցահանդեսների:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Լուսանկարներ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ